Geschreven door Carlijn Keulen. Publicatie 28 november 2014 (op het rijksbrede intranet van de Rijksoverheid).
Weet jij wat je collega’s doen als ze het pand verlaten? Op het werk brengen we aardig wat tijd met elkaar door, maar aan het eind van de werkdag scheiden onze wegen zich vaak weer en weten we niet altijd van elkaar wat we in onze vrije tijd doen. Hoog tijd om daar verandering in te brengen, en wel met deze rubriek. Deze week een interview met Daniëlle Kramer, fotografe.
Spelen met licht en hyper van mist
Naast haar baan bij de communicatieafdeling van DICTU (afdeling Bestuurszaken), is Daniëlle sinds ruim twee jaar ook ingeschreven bij de Kamer van Koophandel als professioneel fotograaf: ‘Mijn hoofdjob ligt gewoon bij DICTU, daarnaast doe ik fotografie. Ik word blij van mensen die ik op de foto zet of van het spelen met licht.’
Daniëlle schiet graag stadlandschappen. Voor verschillende opdrachten, bijvoorbeeld die voor de Fotovakschool, waar ze een opleiding deed, kwam dat goed van pas. ‘Ik vind het leuk om te spelen met licht en de weersomstandigheden. In de natuur kan ik goed mijn rust vinden. Als ik naar het werk fiets heb ik snel de neiging om een foto vast te leggen en kan ik ervan balen dat ik m’n camera niet mee heb. Ik word echt hyper van mist, regen en zonsondergang.’
Van stadslandschap tot familiereportage
Niet alleen stadslandschappen vindt Daniëlle leuk om te schieten. Veel opdrachten die ze krijgt zijn portretten of familiereportages. Vaak krijgt ze één tot twee opdrachten per maand: ‘Ik kijk ook gewoon altijd wat er mogelijk is. Op sociale media bijvoorbeeld ben ik wel te vinden, maar ik promoot mezelf niet heel hard. Als ik een keer een maand niets heb, is het ook goed.’
Meer uit de fotografie halen
Hoewel Daniëlle haar werkzaamheden als fotografe allemaal uitvoert naast haar werk bij DICTU, pakt ze het toch serieus aan. Sinds ze in 2008 de overstap maakte van een compact camera naar een exemplaar met spiegelreflex, maakt ze veel meer foto’s dan voorheen: ‘In de tijd van die compact camera had ik hele boeken met verhalen en foto’s.’
De vergrote interesse voor fotografie bracht Daniëlle bij de Fotovakschool. Ze wilde meer uit het fotograferen halen en er graag met andere mensen over praten.
‘Ik begon met de basisopleiding van drie maanden, maar uiteindelijk heb ik alle drie opleidingsdelen van de gehele vakopleiding gedaan en ben ik een aantal jaar bezig geweest.’
Intensief
Was dat niet heel intensief? ‘Ja, maar ik werd wel gesteund door DICTU. De gedachte was dat als de communicatie-afdeling zou beschikken over iemand die overweg kon met fotografie, dat daar uiteindelijk op bespaard kon worden.’ Daniëlle had één dag studie per twee weken. De opdrachten voor de opleiding deed ze thuis, ’s avonds en in het weekend of nam ze een dag vrij.
Ze heeft er in ieder geval veel aan gehad: ‘Je kijkt kritisch naar wat je wilt bereiken. De voorbereiding bij fotografie is negentig procent, het opstellen van de apparatuur en het indrukken van het knopje zijn eigenlijk pas de laatste stappen. Je moet er goed over nadenken, alles organiseren en bedenken wat je eigenlijk wilt met je foto.’
Hollandse Waterlinie
Drie opleidingsdelen volgde ze aan de Fotovakschool: de basismodule, de vakopleiding en de specialisatie. Daniëlles originele plan was om alleen de basismodule te doen, die duurde drie maanden. De vakopleiding bestond uit acht modules en besloeg anderhalf jaar. Daniëlle vertelt: ‘Dan kregen we veel verschillende opdrachten: ‘knoeien met aardbeien en licht’, of ‘door de bomen het bos niet meer kunnen zien’. Het was heel divers.’
Het derde deel, de specialisatie, duurde ook een aantal maanden. Daniëlle koos de Hollandse Waterlinie als één van de onderwerpen om in te specialiseren. Daar kwam ook haar grote opdracht uit voort, namelijk LinieLanding, een fotoreportage voor een restaurant en streeksupermarkt op de A27 bij Nieuwegein. ‘Hoewel mijn opdrachten vaak voor personen zijn, ligt mijn persoonlijke interesse toch meer bij de landschappen.’
Taal naar je hoofd, beeld naar je hart
‘Uiteindelijk vind ik dat een beeld meer zegt dan duizend woorden. En: taal gaat naar je hoofd, beeld gaat naar je hart. Ik heb heel veel met communicatie in beelden. Tweets in beeldvorm worden ook vaker geretweet dan alleen tekstuele tweets, omdat ze beter voor te stellen zijn. Wat dat visuele gebied betreft is DICTU nog onvoldoende up-to-date, en dat zou ik dan ook graag nog willen uitbreiden.’
Heeft Daniëlle verder nog dingen die ze collega’s graag wil meegeven? ‘Ik word onwijs blij van fotografie. Maar goed, dat is natuurlijk niet iets wat ik een collega kan meegeven…’ Ze denkt even na: ‘Dan denk ik eigenlijk: volg je hart en doe waar je blij van wordt!’